Politici en bedrijven maken zich schuldig aan het promoten en in stand houden van niet duurzame oplossingen voor het plastic afvalproblematiek op Curaçao. Zo zijn er bedrijven en fondsen die startups financieren en van panden voorzien die 3D technologieën gebruiken en politici die graag de media in gaan met hun promotiecampagnes van niet duurzame technologieën en zelfs sartups ondersteunen met gratis arbeiders die door de belastingbetaler worden gefinancierd. 

De vraag is dan ook, waarom gebeurd dit nog steeds en hebben mensen wel enig benul over wat de echte oplossingen moeten zijn? 

Er zijn een aantal gebreken met het gebruik van 3D technologie die belicht moeten worden, Timo Brouwer van Green Force licht toe: 

1. 3D printen gebruikt veel meer energie dan andere gangbare oplossingen, op een eiland zoals Curaçao waar de stroomprijzen heel hoog zijn, maakt dit deze technologie niet rendabel. Verder omdat het zo veel energie gebruikt, is het de vraag of men wel zo goed bezig is voor het milieu, aangezien onze energie mix gebruik maakt van minstens 70% fossiele brandstoffen.  
2. Bij het 3D printen komen allerlei fijne stoffen vrij die kankerverwekkend zijn en die allerlei andere aandoeningen kunnen veroorzaken op de lange termijn. Vergelijk het met roken, op de lange termijn kan je er dood aan gaan. Zo ook met 3D printen die polycarbonaten (zoals plastic) opwarmt voor de productie van nieuwe plastic voorwerpen. 
3. Het 3D printen proces is langzaam, wat dan ook dat geprint kan worden gaat ten koste van veel tijd. Om de technologieën te vergelijken, recent is er een start up die ongeveer 400 kilo aan plastic had ge hergebruikt in 1 jaar tijd. Diezelfde hoeveelheid kan Green Force binnen 1 a 2 dagen verwerken. 
4. De oplossing van het plastic afvalproblematiek is niet 3D printen. De oplossing ligt in twee fases, de eerste vermijden, zoals de lang verwachte wet tegen “single use plastic”, die in de maak is sinds 2014, die ons is beloofd voor 1 Januari 2019 en die er nog steeds niet is. De tweede alternatief is inzamelen, sorteren en verwerken voor export, zodat het opnieuw gebruikt kan worden in een nieuw voorwerp zodat er minder nieuwe olie derivaten nodig zijn. 
5. Een ander argument is dat we kunnen concluderen dat 3D printen arbeidsintensief is, er is een lokale start up die meer dan 20 man gebruikt voor geringe resultaten, die ook nog eens gesubsidieerd worden door het ministerie van SOAB terwijl grote exporteurs zoals Green Force runnen met alleen 2 mensen die worden betaald door de organisatie zelf. Kost effectief is 3D printen dus niet. De vraag is dan ook of deze startups wel worden aangesproken op resultaat. 
6. Als laatste argument gaat het om het milieu, het gebruiken van plastic voorwerpen om een nieuw voorwerp te maken die niet echt bruikbaar is, is niet een circulaire economie. In een circulaire economie komt de grondstof iedere keer terug in een “loop” zodat het keer op keer hergebruikt kan worden. Als je een 3D voorwerp maakt dat verder geen nut heeft of die aan het einde van zijn bruikbaar leven niet gerecycled kan worden, dan gaat die grondstof verloren en komt het niet terug in de “loop” of cirkel van hergebruik.

Green Force doet ook een oproep aan de startups die zich met deze technologieën bezighouden, om hun voorwerpen duidelijk te identificeren met de “Resin identification code” Dat is het recycling driehoek met nummer en naam er onder die duidelijk aangeeft met wat voor een soort grondstof men te maken heeft. Op dit moment worden allerlei voorwerpen geprint of geperst die niet identificeerbaar zijn en dus aan het einde van hun leven als afval op een stortplaats zullen belanden omdat men niet weet wat het is. 

Green Force doet een oproep aan de minister van milieu om een wet te introduceren waarin elk plastic voorwerp dat wordt geimporteerd of hier op het eiland wordt geproduceerd, duidelijk identificeerbaar moet zijn met de “resin identification code”. Momenteel wordt er veel plastic troep geimporteerd waar deze code niet op staat. Dat maakt het voorwerp automatisch niet recyclebaar.

Curaçao heeft weinig geld uit te geven en ligt zo goed als financieel aan de grond. Elke gulden kan maar een keer uitgegeven worden en bedrijven en politici zouden er goed aan doen om zich eerst goed te laten informeren over wat ze gaan ondersteunen, in plaats van te vallen voor mooie social media en marketing praatjes die niet duurzaam, te kleinschalig of niet rendabel zijn.